Dwa rodzaje folii paroprzepuszczalnej, nazywanej inaczej folią wstępnego krycia, zostały wyodrębnione na podstawie kryterium stopnia przepuszczania pary wodnej. Są to więc folie wysokoparoprzepuczalne oraz niskoparoprzepuszczalne. Różnią się one przede wszystkim liczbą gramów wody, która przenika przez 1 m² danej folii w ciągu 24 h. Więcej na temat obu rodzajów przeczytasz poniżej.
Folia wysokoparoprzepuszczalna – charakterystyka
Określana także jako membrana dachowa, folia wysokoparoprzepuszczalna cechuje się wysokim wskaźnikiem przepuszczalności pary wodnej. Parametr ten określony jest zazwyczaj w granicach od 1 500 do 4 000 g/m² w ciągu doby. Jednocześnie ten rodzaj folii musi wyróżniać się niskim wskaźnikiem Sd, który określa opór, jaki membrana dachowa stawia przenikającej przez nią parze wodnej w porównaniu do oporu stawianego przez warstwę powietrza danej grubości. Dobrej jakości folia wysokoprzepuszczalna będzie więc charakteryzować się wskaźnikiem Sd na poziomie nie większym niż 0,015-0,045 m. Membrana dachowa skutecznie odprowadza parę wodną z ocieplenia dzięki budowie przypominającej cienką tkaninę lub papier.
Czym się wyróżnia folia niskoparoprzepuszczalna?
Folie niskoprzepuszczalne zbudowane są z kilku warstw. Wzmacnia je dodatkowo siatka wytworzona z polietylenu lub polipropylenu. Ze względu na to, że opisywany rodzaj folii zatrzymuje parę wodną, nie może być ona położona bezpośrednio na izolacji. W przeciwnym razie może dojść do pojawienia się wilgoci na okryciu dachowym. W przypadku folii niskoprzepuszczalnych, standardowo wskaźnik Sd wynosi powyżej 0,1 m. Niskie wartości przyjmuje natomiast parametr przepuszczalności – są to liczby rzędu 20-100 g/m² w ciągu doby. To aż 10-krotniej mniej niż w przypadku membrany dachowej.
